omgespit
omgespit
diep uit het hart schoffel ik om
het kostbaarste stukje onkruid
nu gekenmerkt als vergane tijden
geen spijt voor dit besluit
ik hark het niet tesamen
laat maar liggen zoals het ligt
tussen al die zwarte aarde
een herinnering met ogen dicht
vanachter het venster aanschouwen
hoe het onkruid onder druipt
zichtbaar aangedaan voel ik
dat verleden ondergronds kruipt.
Reacties op dit gedicht
| Ludy: | Zondag, januari 21, 2007 18:28 |
| Gedane zaken nemen geen keer, maar ze kunnen worden omgeharkt! :) Mooi beeldend verwoord hoe je het verleden laat rusten. | |
| Hilly N: | Zondag, januari 21, 2007 17:19 |
| Goed verwoord. Groet van Hilly |
|
| Dirk Hermans: | Zondag, januari 21, 2007 15:20 |
| zeer goed neergezet | |
| sunset: | Zondag, januari 21, 2007 12:33 |
| Beeldend overgebracht. Chapeau. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Bengel | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 21 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||