Klimmen
Bijna gladde muren
Doch
Net genoeg grillig
Om mij een weg naar boven te banen
Ik spring van dak tot dak
Steeds verder naar de wolken
Vlieg mee op een adelaar zen rug
Naar een rijk
Ver van de reële wereld
Naar het land der draken
Die brengen mij naar de grote wijze
Gezeten op de hoogste top
Hij vraagt mijn hulp
Maar dit blijft slechts een vaag gevoel
Een verre herinnering
Van iets die ooit moet komen
In mijn kooi kwijn ik weg
Wachtend op de dood
Dromend van de vrijheid
Doch
Net genoeg grillig
Om mij een weg naar boven te banen
Ik spring van dak tot dak
Steeds verder naar de wolken
Vlieg mee op een adelaar zen rug
Naar een rijk
Ver van de reële wereld
Naar het land der draken
Die brengen mij naar de grote wijze
Gezeten op de hoogste top
Hij vraagt mijn hulp
Maar dit blijft slechts een vaag gevoel
Een verre herinnering
Van iets die ooit moet komen
In mijn kooi kwijn ik weg
Wachtend op de dood
Dromend van de vrijheid
Reacties op dit gedicht
| yazii: | Maandag, januari 22, 2007 00:34 |
| mooi geschreven. | |
| kleinmeisje: | Maandag, januari 22, 2007 00:31 |
| zal ik het deurtje opendoen? kan je eruit.mooi geschreven hoor.liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dieter Ketels | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 22 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||