Popel de popel ik kom er geslopen
De smile op mijn smikkelke kan je niet zien
Mijn wangetjes gloeien het idee van het stoeien
En ’t geluid van mijn hikje dat stokt bovendien

Mijn vleugelkes trillen de kerk ! ik wil zingen 
Héél teder héél zachtjes een lofdicht om jou
En al dat oprechte dat wil ik nu vlechten
Al begrijp ik nog steeds niet dat wonder van jou

Je ligt bijna te slapen en je gaat effe gapen
En ik stop en glimlach je ligt dwars over bed
De contour van je kontje en de smile op je mondje
Hebben mijn hartstocht aan ’t denken gezet

Heel stil neem ik ’t kussen ga je zachtjes wat sussen
En plaats het voorzichtig onder je hoofd
En met een zoet kreuntje een dijk van een deuntje
Zeg je me alles waarin ik geloof

Gedrapeerd met een deken op een stoeltje gezeten
Kijk ik naar het tafereeltje en denk binnenin
Alleen jij kan het weten jij lieflijkste wezen
Hoe intens en oprecht je me weer hebt bemind