De deur
De deur
Een doffe dreun
een sleutel keert om in het gat
geratel van een bos sleutels
en je hebt het gehad
er valt en stilte
en je kijkt om je heen
je bed, tafel en stoel
je bent alleen
te gek voor woorden
mischien wel
ik heb het aan mezelf te danken
ik zit op mijn cel
soms is het heerlijk en fijn
soms zit ik te huilen in mijn eentje
dan doet het pijn
de een zit weg te kwijlen
de ander vertrouwd op god
ik heb er veel van geleerd wen weet
eens opent zich dit stalen slot.
Een doffe dreun
een sleutel keert om in het gat
geratel van een bos sleutels
en je hebt het gehad
er valt en stilte
en je kijkt om je heen
je bed, tafel en stoel
je bent alleen
te gek voor woorden
mischien wel
ik heb het aan mezelf te danken
ik zit op mijn cel
soms is het heerlijk en fijn
soms zit ik te huilen in mijn eentje
dan doet het pijn
de een zit weg te kwijlen
de ander vertrouwd op god
ik heb er veel van geleerd wen weet
eens opent zich dit stalen slot.
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, januari 24, 2007 15:40 |
| mooi verwoord | |
| *LoveLess*: | Woensdag, januari 24, 2007 12:51 |
| heel mooi verwoord,, veel liefs en sterkte *LoveLess* | |
| sunset: | Woensdag, januari 24, 2007 12:09 |
| Verlangend, treffend tonend neergezet. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ferdy Jongenelen | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||