verdrietig
Hoeveel kan iemand nog verdragen.
Ik weet het niet meer.
Een dochter woond verweg .
En heeft problemen.
Een auto heb ik niet .
om haar steun te gaan geven.
Dochter 2 die is verslaaft .
Al blijft ze dat ontkennen.
Ze word alleen maar boos als wij er wat van zegen.
2 kinderen zijn er ook nog .
Die halen ze eerdaags uit het huis.
Ze geef anderen de schuld .
Behalve zij heeft geen schuld.
Haar relatie is al niks meer .
Telkens weer keer op keer .
kwam er politie aan te pas .
hij moest vier dagen vast.
Nu weet ik waar het geweld door komt .
door de rotzooi word ze stonend
En is dat weer uit gewerkt .
Dan is het strest.
Maar ik probeer maar niet te denken .
ga nu maar aan me zelf denken.
Als we iets zegen gooit ze de hoorn maar op de haak.
ze doet maar is haar zaak.
Ria
Reacties op dit gedicht
| Dirk Hermans: | Woensdag, januari 24, 2007 15:37 |
| geef de moed niet op blijf geloven en leg het in de van de heer hij zal je de steun en de kracht geven om dit te verwerken en om nieuwe hoop terug te vinden, veel sterkte groetjes Dirk | |
| kapeloeteke: | Woensdag, januari 24, 2007 13:15 |
| Dit valt allemaal niet mee! veel moed en sterkte gewenst! Knuffels |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ria van schaik | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||