effe rust
Gedicht: effe rust
Effe rust
geen mensen om mij heen
fiets ik naar het bos
om tot mij zelf te komen.
Effe rust
Alle zorgen vergeten
geniet ik van de natuur
om mij heen
effe rust
Ik hoor de wind
langs mij heen gaan.
zachtjes hoor ik de
vogels fluiten.
effe rust
kon dat maar vaker
zo zijn.
Reacties op dit gedicht
| ato: | Woensdag, januari 24, 2007 20:39 |
| mooi verwoord | |
| micina: | Woensdag, januari 24, 2007 15:35 |
| Heel mooi en herkenbaar geschreven. Zo''n beetje rust kan wonderen doen. Liefs micina |
|
| hiljaa: | Woensdag, januari 24, 2007 15:28 |
| hier nu te veel rust! soms geniet ik er toch van hoor! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Dreamlover: | Woensdag, januari 24, 2007 15:23 |
| mmm...heerlijk gedichtje Ilse.. Liefs Dreamlover |
|
Over dit gedicht
| Auteur: ILse Bruintjes |  
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 24 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||