zwavellucht
In deze inktblauwe zwavellucht
huilen de muren
sterven planten
in woede en onrust
laten hun bladeren hangen
treurend
verscheurend
enkel luid gedreun
van verwrongen emoties
naakt woordgefluister
als bedwelming
uit het zicht
ontwricht...
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Zaterdag, februari 03, 2007 18:55 |
| wauw...tweede strofe is schitterend geschreven...wauw ! liefs, kerima ellouise |
|
| micina: | Zondag, januari 28, 2007 20:15 |
| pijnlijk maar mooi geschreven liefs micina |
|
