Op de schommel
elke avond voor het slapen gaan schommel ik even
denk ik tijdens het zwieren even diep na over het leven
mezelf afvragend waarom het me zoveel verdriet heeft gegeven
voel de wind langs langs mijn heen en weer gaande lichaam gaan
koude wind in mijn ogen zorgt voor een kleine zoute traan
waarom moest onze liefde toch zo ineens zo plotseling overgaan
als een clown met te kleine voeten probeer ik te lachen om dit
mijn neus is rood geworden door de kou die ik zo intens voel
probeer mijn glimlach te vangen
die naar voren gaat
en naar achteren
krijg hem niet meer te pakken
zwier steeds harder heen en weer
mijn lach lacht harder dan ik kan
waarom doet het zo vreselijk zeer
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Dinsdag, januari 30, 2007 23:35 |
| prachtig geschreven... het verdriet van binnen maar ook de verwarde ontkennende buitenkant. Liefs |
|
| Ria -rimpeling-: | Dinsdag, januari 30, 2007 14:27 |
| verdrietig maar toch heel mooi beschreven!liefs Ria | |
| ~MeLoDy~: | Dinsdag, januari 30, 2007 11:48 |
| wow... droef/mooi dit!! gr. MeLoDy |
|
| sunset: | Dinsdag, januari 30, 2007 10:24 |
| Het gedicht wordt sterker en sterker naar het einde toe. Treffende overbrenging. Liefs, sunset |
|
| micina: | Dinsdag, januari 30, 2007 09:55 |
| die glimlach komt heus wel terug liefs micina |
|
| Hilly N: | Dinsdag, januari 30, 2007 08:19 |
| Verdrietig, maar mooi geschreven. Lieve groet, Hilly |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, januari 30, 2007 00:17 |
| geef je maar een troostknuffel hoor sterkte lieverd |
|
| dichterbij: | Dinsdag, januari 30, 2007 00:09 |
| liefdesverdriet is altijd heftig en heeft tijd nodig lieve groet en sterkte |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||