Winterkind
De wind een winterkind
dat nachten strengt
gezwind de luchten
ijzig blauw verft.
Het land een diepe kou
die donker wolken kwast
sneeuw en hagel rijpt
dwars op de horizon.
De mens een zwoegen
dat zucht onder het juk
van zonloze dagen lood
de verpulvering tot as.
De lente een leven
dat niemand nog kent
begraven is in grond
als gewapend beton.
dat nachten strengt
gezwind de luchten
ijzig blauw verft.
Het land een diepe kou
die donker wolken kwast
sneeuw en hagel rijpt
dwars op de horizon.
De mens een zwoegen
dat zucht onder het juk
van zonloze dagen lood
de verpulvering tot as.
De lente een leven
dat niemand nog kent
begraven is in grond
als gewapend beton.
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Dinsdag, januari 30, 2007 12:56 |
| Tonend mooi natuur-, seizoenengedicht. Liefs, sunset |
|
| hiljaa: | Dinsdag, januari 30, 2007 07:01 |
| dat die lente maar spoedig komt! sterk gedicht! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Okselaapje: | Dinsdag, januari 30, 2007 01:03 |
| Mooi hoor, knuffelkusjeokse |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Anton van Amerongen | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||