Kom binnen
In een huis dat van mij vervreemd is
Sla je in mijn armen
Op dat kleine moment had ik even gewild
Dat ik buiten niet mijn verstand op nul had gezet
Mijn emoties had buiten gelaten
Ik heb je zo gemist
Een brede lieve glimlach verblijd je gezicht
Die al mijn pijn altijd heeft verlicht
Als ik niet meer wilde
Het is de tijd die even stil staat

Eenmaal de gang door komt de hond
Lief kijkend
Blij springend naar me toe
Die lieve Simba
Waar ik uren mee kon praten
Als ik dat met niemand anders kon
Die lieve snoet
Die mij zoals altijd begroet
Als ik niet meer wilde
Het is de tijd die er even van stil staat

Na een korte groet
Zijn we boven
En hoor ik na een tijdje de trap kraken
Op de manier die ik vrees
Angst
Die ik bijna in mijn eigen ogen lees
Herinnneringen flitsen weer even voor mijn ogen
Die mij niet hebben bedrogen
Je staat nu voor mijn neus
Ik ben van binnen ineen gekrompen
Bloed dat even stopt met stromen
Tranen die dreigen te komen
Duw ik snel weer weg
Ik wil weg
Alleen het is de tijd die even stil staat

Nog een tijdje gepraat
Geregeld
En bedacht
Vertrek is waar ik nu op wacht
Ik wil nu weer naar de buitenlucht
Zucht
En dan eindelijk weer naar benee
En naar buiten met z'n twee
Maar het is de tijd die even stil staat

Fietsend op weg
Komen de emoties los
Die ik in de tijd heb stil laten staan
En vallen grote tranen in de mos
Tranen blijven even gaan
Dan gevoel weer uit
Dat komt later wel
Nu even niet
Want het is de tijd die even stil blijft staan


Moment dat ik na drie maanden van huis ben weggeweest even thuis kwam, om spullen uit te zoeken voor in mijn huisje waar ik sinds zaterdag woon.