Hoopje zwakte
Vervloeide tranen stromen vanuit
onmacht ongecontroleerd weg;
niet wetend of vluchten een oplossing is,
maar bij gebrek aan beter best oke.
Paniek doet poging te moorden
op de enige overgebleven hoop;
en steeds vaker vraag ik mij af
of het van mij gaat winnen.
Want ik heb niet te kracht te vechten
voor dat wat zo oneindig lijkt.
Hoewel ik jaren volhield van wel,
kan ik er geen maanden meer tegenaan.
Veiliger voelde ik mij achter de
zelfgebouwde hoge stenen muur.
Gelukkig heb ik de resten nog bewaard
voor het moment dat wederopbouw nodig was.
onmacht ongecontroleerd weg;
niet wetend of vluchten een oplossing is,
maar bij gebrek aan beter best oke.
Paniek doet poging te moorden
op de enige overgebleven hoop;
en steeds vaker vraag ik mij af
of het van mij gaat winnen.
Want ik heb niet te kracht te vechten
voor dat wat zo oneindig lijkt.
Hoewel ik jaren volhield van wel,
kan ik er geen maanden meer tegenaan.
Veiliger voelde ik mij achter de
zelfgebouwde hoge stenen muur.
Gelukkig heb ik de resten nog bewaard
voor het moment dat wederopbouw nodig was.
Reacties op dit gedicht
| Ton Rijkers: | Maandag, mei 14, 2007 15:17 |
| Dag Because..je, Niet opgeven hoor..nooit opgeven zelfs. ik hoop van harte dat je intussen weer wat fijner voelt. Indringend gedicht.. Groetjes, Ton |
|
| ~*beertje*~: | Woensdag, januari 31, 2007 19:28 |
| Knap verwoord, van het gevecht binnenin. Als je praten wil en hulp wil. Je weet mij te bereiken. Liefs, Michiel |
|
| ~_*someone: | Dinsdag, januari 30, 2007 16:56 |
| Ontzettend mooi verwoord gedicht! Wel pijnlijk, ik wens je veel sterkte toe Maar vind het knap van je hoe je je gevoel heb verwoord! Liefs_X |
|
Over dit gedicht
| Auteur: because | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 30 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||