Dit huis leeft
Dit huis leeft
Kijk
er hangen ademwolkjes
Maar het is zo stil vandaag
en de spiegel haat me
Ik loop maar wat
van muur tot muur
op zoek naar lieve woordjes
Maar achter elke deur
huilt wel iets
En in elke hoek
schuilt verdriet
Elke snik
kerft
een litteken
in mijn ziel
Reacties op dit gedicht
| elnini: | Donderdag, februari 01, 2007 14:37 |
| de emotie weet je echt goed over te brengen, knap gedaan, liefs eline |
|
| micina: | Woensdag, januari 31, 2007 20:02 |
| heel mooi en gevoelig geschreven liefs micina |
|
| Oorlam: | Woensdag, januari 31, 2007 16:30 |
| teder geschreven..schrijnend..wel mooi! | |
| Roland Hainje: | Woensdag, januari 31, 2007 15:01 |
| misschien triest, maar mooi! een echt gevoelsgedicht. groetjes, Ro |
|
| mums: | Woensdag, januari 31, 2007 14:29 |
| wat een intens droef gevoel zet je hier neer. Knuffelte voor jou en wat zonnestraaltjes door je raam liefs mums |
|
| Quadesh: | Woensdag, januari 31, 2007 13:57 |
| triest gedicht. liefs | |
| Artifex: | Woensdag, januari 31, 2007 13:33 |
| Rakend, een warme knuffel voor jou... Liefs, Artifex. |
|
| M@rcel: | Woensdag, januari 31, 2007 13:17 |
| droef-gevoelig geschreven,, ik sla even een paar armen om je heen lieverd en geef je een dikke knuffel Liefs M@rcel |
|
| moonwoman: | Woensdag, januari 31, 2007 11:01 |
| het leven is vallen en opstaan...mooi gedicht. lieve groeten. |
|
| lexx: | Woensdag, januari 31, 2007 10:45 |
| Gevoelig mooi , zal ik je helpen verhuizen?! naar de ''alle liefde op de wereld'' straat?! kus :) |
|
| L.Bert: | Woensdag, januari 31, 2007 10:39 |
| Weer een typisch Vivika-gedicht. Zo fijn besnaard en gevoelig. Het loopt helaas over van het trieste gevoel. Kon ik je maar blijdschap geven. | |
| switi lobi: | Woensdag, januari 31, 2007 10:13 |
| Warme knuffelarmen komen je een beetje troosten lieve Vivika, met een hele dikke kus! Liefsliefs, switi lobi |
|
| sunset: | Woensdag, januari 31, 2007 10:12 |
| Soms moet de bewoner van een dergelijke huis zich eens afvragen waarom er geen ramen en deuren wagewijd opengezet werden toen dat kon en ging. Misschien is het nog niet te laat om in dat droeve duister licht en zon te brengen. Tonend delend voelbaar verwoord. Liefs, sunset |
|
| Amon: | Woensdag, januari 31, 2007 10:01 |
| En het gedicht is wonderschoon, ik ben een fan. | |
| Amon: | Woensdag, januari 31, 2007 10:00 |
| De beste oplossing is om tissues als behang te gebruiken dan heb je ze altijd in de buurt.... | |
| Annemieke van der Ven: | Woensdag, januari 31, 2007 09:39 |
| Zelfs verdriet en angst in Vivika stijl is wonderschoon... Liefs... |
|
| remie: | Woensdag, januari 31, 2007 09:36 |
| ach meisje toch, een huis moet vrolijk zijn en lachen, kon ik je maar even opbeuren...liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: vivika | 
|
|
| Gecontroleerd door: Anastacia | ||
| Gepubliceerd op: 31 januari 2007 | ||
| Thema's: | ||