Bevroren
Bevroren
Een bankje bij het metrostation
Honderden mensen die ik zag
Niemand die lachen kon
En dat was dan zo’n dag
Een dag die nu normaal zal zijn
Haar verlies heeft mij verloren
Nooit zal ik helen van de pijn
Mijn hart zal altijd zijn bevroren
Kouder dan koud is wat voel
Een steen gooi je ermee kapot
Snap je misschien wat ik bedoel,
Dat ik de pijn voel tot op het bot?
Een bankje bij het metrostation
Honderden mensen die ik zag
Niemand die lachen kon
En dat was dan zo’n dag
Een dag die nu normaal zal zijn
Haar verlies heeft mij verloren
Nooit zal ik helen van de pijn
Mijn hart zal altijd zijn bevroren
Kouder dan koud is wat voel
Een steen gooi je ermee kapot
Snap je misschien wat ik bedoel,
Dat ik de pijn voel tot op het bot?
Reacties op dit gedicht
| ritkerat: | Donderdag, februari 01, 2007 20:30 |
| ik snap wat je bedoelt.. sterkte xx als je er over wilt praten.. xx kusjes ritkerat xx |
|
| Okselaapje: | Donderdag, februari 01, 2007 15:15 |
| Hoop voor je dat het weer beter wordt, mooi onder woorden gebracht, groetjes Okselaapje. |
|
| sunset: | Donderdag, februari 01, 2007 11:06 |
| Diepgaand voelbaar tonend dit. Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Marick | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 01 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||