BLOED
Vloeiend langs een kluwen banen
Vrijwel steeds broederlijk samen
in het gareel met zweet en tranen
Kabbelt het vitaal en krachtig voort
vastberaden en onverstoord
Het ritme opgelegd door de metronoom van het leven
blijft het eindeloos paden weven
Kolkend bij vreugde, sluimerend bij verdriet
bepaalt het zelf zijn tempo niet
Maar eens het aan zijn taak verzaakt
het moment waarop het leven staakt
Kleurt het eigenwijs donkerzwart
en laat het lichaam achter verbleekt, verstart.
De donkerrode gloed
Die aderen voedt
Bizar, dat bloed