Wat ik ben bij jou..
Je blik geeft me onzekerheid
je lach raakt me niet meer
Je woorden zeggen me niet
wat ze zouden moeten zeggen
Je leeft je leven zo anders
oordeelt over mijn manier
Angst bekruipt me wanneer
ik m'n hart bloot moet leggen
Het spijt me niet want
jouw groen is duidelijk mijn blauw
en ik weet zoveel meer te zijn
dan wat ik ben bij jou
Reacties op dit gedicht
| wYSe: | Vrijdag, februari 09, 2007 01:16 |
| Goed geuit hoe je je frustratie gebruikt om je eigen onzekerheid weg te nemen. (abs. positief bedoeld) | |
| Cora (ZIJ): | Woensdag, februari 07, 2007 16:26 |
| Sla je eigen weg in, toen was toen, spijt is overbodig als je jezelf bent en blijft, | |
| M@rcel: | Maandag, februari 05, 2007 15:22 |
| voelbaar delend mooi geschreven Liefs M@rcel |
|
| Will Hanssen: | Maandag, februari 05, 2007 14:55 |
| Als je het zelf maar weet, dan zit het goed. Liefs, Will |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Manja Moraal | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 05 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||