zeegezicht
(ocean pulls me close)
versteend blijf ik
met naakte voeten
badend in de zoute spoeling
van de ijskoude golven
me omhelzend uitnodigend
naar het vacuüm in de aardkern
de oceaan trekt me dichter
zachtjes, opdat ik niet zou breken
en ik stap niet, maar glijd
als een vloeibare brei gedachten
in haar moederlijke schoot
en nu mijn lichaam in haar
schuim insijpelen zal
en mijn geest als een mist
op de horizon drijft
schildert de zon
mijn beeltenis in felle kleuren
op de spiegel van deze zee
waarin ook jij verdrinken zal
Reacties op dit gedicht
| Mathilde: | Dinsdag, februari 06, 2007 16:02 |
weer doe je het... je maakt iets los en ik kan het niet benoemen. dan blijft enkel: ja, prachtig! liefs, mathilde |
|
| ana (stacia): | Dinsdag, februari 06, 2007 15:40 |
| Turen over het water zal nooit meer hetzelfde zijn... liefs ana |
|
| sunset: | Dinsdag, februari 06, 2007 10:07 |
| S c h i t t e r e n d beeldend tonend dit. Ik heb het heel graag gelezen. Liefs, sunset |
|
| hiljaa: | Dinsdag, februari 06, 2007 09:10 |
| wouw dit is goed! (maar gedachten om nu in de zee te gaan bbbrrrrr hahaha) knufleifs--hiljaa-- |
|
| losse flodder: | Dinsdag, februari 06, 2007 08:13 |
| Sterk! Groetjes, |
|
| Innerchild: | Dinsdag, februari 06, 2007 08:04 |
| Die tweede strofe ... whow ! M. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Het Gejefte | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||