stilte
De stilte is te breken
stilletjes begin ik te wenen
ik voel me zo rot
daarom sluit ik me op
zo kan ik niemand meer bezeren
en zo kan n iemand er nog om geven
ik geef er wel om
maar voel me zo stom
de stilte is nu bijna over
ik ga naar buiten
en laat me doorniemand meer opsluiten
het is mijn geheim, dat niemand mag weten
ze zouder er toch niet om geven
buiten mijn kamer, waar ik ook ben
lijk ik altijd vrolijk en blij
maar diep in mijn hart breekt het mij
stilletjes begin ik te wenen
ik voel me zo rot
daarom sluit ik me op
zo kan ik niemand meer bezeren
en zo kan n iemand er nog om geven
ik geef er wel om
maar voel me zo stom
de stilte is nu bijna over
ik ga naar buiten
en laat me doorniemand meer opsluiten
het is mijn geheim, dat niemand mag weten
ze zouder er toch niet om geven
buiten mijn kamer, waar ik ook ben
lijk ik altijd vrolijk en blij
maar diep in mijn hart breekt het mij
Reacties op dit gedicht
| yapanapa: | Woensdag, februari 07, 2007 21:10 |
| kop op ik weet wat je bedoelt maar dit kan niet blijven duren praat met iemand ik ben er voor je kusjes |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Lesseke | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 06 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||