Zwaar stuk verdriet
Een traan
Loopt over mijn wang
Ga zo weer aan het snijden
Want ben zo bang
Het moet eraf
Het moet minder
Ik ben geobsedeerd
Zo zijn doet pijn
Maak mij een vlinder
Ik heb het eten afgeleerd
Maar telkens als ik verder ga
Is er weinig tot niets te merken aan mijn gewicht
Steeds opnieuw ga ik op de weegschaal staan
En doe mijn ogen angstvallig dicht
Zodadelijk zal ik weer aan het snijden gaan
Worden mijn armpjes weer rood
Als een opgewekte traan
Ik was veel liever dood
Reacties op dit gedicht
| coffeeandcyanide: | Woensdag, februari 14, 2007 19:39 |
| Die ene zin, ''maak mij een vlinder''... Die heeft me geraakt. | |
| *papillon*: | Donderdag, februari 08, 2007 20:11 |
| knap verwoord. sterkte! liefs |
|
| LiquidSoul: | Donderdag, februari 08, 2007 16:52 |
| wauw zo herkenbaar Liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *alice* | 
|
|
| Gecontroleerd door: michris | ||
| Gepubliceerd op: 07 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||