Psychiatrische patient
Je voelde angsten,
Vroeg me de nacht over je te waken,
je ijlde in je slaap,
las tussen de regels door,
zag wie er voor de spiegel stond.
Ik zag hoe je binnenin,voorgoed verdween,
uit deze wereld..
Nu ben je weg,
soms denk ik even dat er een herkenning is,
maar niks is minder waar,
je medebewoners brengen me terug.
Als het bezoekuur over is,
Wie neemt van wie dan afscheid?
Reacties op dit gedicht
| Claartje: | Zondag, februari 18, 2007 18:09 |
| Wat een mooi gedicht! Heel herkenbaar voor vele, maar geschreven op een speciale manier. Een waarop alleen jij hem kan verwoorden, want het zijn jou woorden! -XxX- Claartje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: aramis2003 | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 12 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||