my special friend

Ik blijf overeind en hou me vast aan men waarden

Ondanks de wind langs alle kanten blaast

Een orkaan raast voorbij

Maar men wortels zijn sterk genoeg.

Ik ben teleurgesteld In iemand die me heel dierbaar is Ik moet een jarenlange mening herzien (stilte) Dat laat zen sporen na Voor het eerst zag ik een ander gezicht Een gezicht dat ik niet eens verdien Voor het eerst heb ik hem op zijn plaats moeten zetten En bestaan er grenzen tussen ons. We zijn echte zielsverwanten, voelen mekaar zonder te zien. T is heel moeilijk begrijpbaar voor anderen en tussen mij en hem Iedereen ziet al jarenlang een mix van haat en liefde Maar steeds zoeken we door 1 of andere ‘iets’ mekaar altijd op Hij beseft nu dat ik stop heb gezegd Ik voel nu wat hij voelt, zonder hem te zien Zijn geest beseft Maar het is te laat Hij is zo eermoedig, Maar ik voel zijn pijn

Het is onverklaarbaar

hoe haat en liefde

zo dicht bij mekaar zijn

12/2/2007

Geschreven door

*maantje*

Reacties op dit gedicht

maantje vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

fallingstar:	Dinsdag, februari 13, 2007 13:22
herkenbaar verhaal, hopelijk heb je het niet over de persoon dat ik denk.

Windwhisper:	Dinsdag, februari 13, 2007 00:43
Eventjes heel diep slikken, dit voelt.... Heel veel sterkte hoor. Liefs Cobie Ik hoop dat je slapen kunt,

Peter van Tiel:	Dinsdag, februari 13, 2007 00:38
Pijnlijk dit. Een zeer goed en mooi geschreven gedicht. Wens je veel sterkte. Liefs, Peter.

Over dit gedicht

Auteur: *maantje*
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 13 februari 2007
Thema's: [Liefde] [Teleurstelling] [Vriendschap]