»Eindelijk gepraat…«
Ik kan niet zeggen
Hoe blij ik ben
Hoe fijn ik het vind
Dat ik weer even met je gepraat heb
Na iets van drie weken
Weer iets van me laten horen
Niet zo positief
Maar toch, het is iets
Het was fijn om te praten
Gewoon zeggen wat me dwars zit
Ik weet dat je er niets meer mee kan
Maar ik wil wel dat je het weet, al deze shit..
Als er dan iets gebeurd is
Weet je waarom
Dan sta je niet voor raadsels
En begrijp je het misschien
Maar voor jou ga ik het proberen
Verder gaan met leven
Jij weet dat ik het kan
Waarom zou ik dan opgeven
Je weet dat het niet goed gaat
Maar je zegt tegen mij: “Ga door”
Maar ik denk altijd bij mezelf
“waar leef ik nou nog voor?!”
Ik vind het zo moeilijk
Ik wil gewoon met je praten
Alles tegen je zeggen
Niemand heeft dat in de gaten
Maar ik ga proberen
Beter te worden, voor jou
Want ik weet dat dit dus echt niet is
Wat je altijd wou
Je wil dat ik gelukkig wordt
En niet nóg dieper zak
Je wil dat ik blij kan zijn
En niet depressief, gewoon een wrak
Ondanks alles probeer ik door de gaan
Ik denk gewoon aan de dingen die jij zei
als ik daar nou maar gewoon aan denk
word ik misschien nog wel een beetje blij
Jij fluistert me altijd goede moed in
Ook al voel ik me nog zo rot
Ik doe alsof ik me dan beter voel (is vaak ook zo)
maar van binnen ben ik
KAPOT!
(en dat zal zo blijven totdat alles gaat veranderen..[w])
-- Geschreven voor.. Yvette..... --
©Kirr, 13-02-07, 14:15