ineens verdwenen
Zo dwalen mijn gedachten
en lees ik plotseling jou vertrek
de deur niet achter je gesloten
je staat te kijken bij het tuinhek
zal je omdraaien en terugkomen
laat de druk van de ketel gaan
wie maakte jou tot kookpunt
meerdere nemen soms dit ritme aan
zucht en denk nog eens goed na
een dichter blijft, dat zit in je genen
kan je er dagelijks wel mee leven
de deur te sluiten, ben je echt ineens verdwenen
Reacties op dit gedicht
| Fata Morgana: | Dinsdag, februari 20, 2007 23:22 |
| Lieve Remie, ja ik ben verdwenen heb het freakshek achter me dicht gedaan, gevoel van vrijheid van meningsuiting werd me hier ontnomen, natuurlijk ga ik door met dichten, als je mijn gedichten wilt lezen of wilt zien hoe het met ons gaat: www.campingdepit.nl, onder Wie zijn wij, staan mijn gedichten, blijf je hier wel lezen en kom wel langs voor reactie, maar even zelf niet meer zo vaak aan het woord, liefs en tot ziens Fata. | |
| erje: | Dinsdag, februari 20, 2007 20:38 |
| toch ook wel fijn dat je de gedachten zo weer op je netvlies kunt toveren soms verdriet maar ook de gein als ik met mijn gedachten in Oostenrijk ben zie ik ook het Hotel zo snel werkt een pc niet liefs erje |
|
Over dit gedicht
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||