lief klein vogeltje
radeloos staar ik voor me uit
zie daar een klein vogeltje zitten
verdrietig en helemaal alleen
ik blijf het maar aankijken
in de hoop dat het bang zou worden
en weg vliegt met de andere vogels
het blijft maar zitten...
het lijkt of hij niet bang voor me is
ik kom steeds dichterbij
bij dat mysterieuze wezentje
zo teder en klein
bijna een wonder
dat zo'n klein beestje
leven kan
ik zou het wel willen vastnemen
en strek langzaam mijn arm uit
in tegenstelling tot wat ik denk
komt het op m'n armpje zitten
kan de onmacht in zijn zwarte oogjes zien
ik voel me verbonden
met dat kleine zwarte diertje
en besef, dat er altijd wel iemand is
die naar me luisteren wil
voorzichtjes sta ik op
en laat het vogeltje wegvliegen
vrij de natuur in
ik weet het gewoon
Ik ben niet alleen op deze wereld met mijn verdriet...
Reacties op dit gedicht
| jasmienschrijft: | Dinsdag, februari 20, 2007 22:22 |
| Ontroerend en positief, ik krijg er kippevel van;) liefs, Jasmien |
|
| dolphingirl: | Dinsdag, februari 20, 2007 18:46 |
| heel mooi verwoord liefs dolphingirl |
|
| Luna_*: | Dinsdag, februari 20, 2007 18:32 |
| Ontzettend mooi gedicht! al vraag ik mij af ik altijd bij iemand terecht kan, wel mooi hoe jij je kunt koesteren bij een vogeltje, misschien moet ik er wat meer voor openstaan ?? | |
| kleinmeisje: | Dinsdag, februari 20, 2007 18:23 |
| zo is dat,je kan altijd bij iemand terecht,net als jij dat vogeltje koesterd.mooi verwoord hoor.liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: EveryTearTellsAStory | 
|
|
| Gecontroleerd door: Innerchild | ||
| Gepubliceerd op: 20 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||