Herfstvleugels
Verzonken in volle gedachten
voel ik klamheid uit koude pijn
Beschadigd door het verleden
verstopt achter 'n vaal gordijn
In de diepte van mijn verdriet
ben ik door 't leven verslagen
Is het de stilte die me streelt
in deze koude donkere dagen
Zwevend door de herfstwind
blijf ik geloven in mijn dromen
Zal vuur zich niet laten doven
door dát wat me is ontnomen
Op 'n bed van herfstbladeren
sterft langzaam mijn verleden
Schenkt de dood nieuw leven
begint toekomst in het heden
voel ik klamheid uit koude pijn
Beschadigd door het verleden
verstopt achter 'n vaal gordijn
In de diepte van mijn verdriet
ben ik door 't leven verslagen
Is het de stilte die me streelt
in deze koude donkere dagen
Zwevend door de herfstwind
blijf ik geloven in mijn dromen
Zal vuur zich niet laten doven
door dát wat me is ontnomen
Op 'n bed van herfstbladeren
sterft langzaam mijn verleden
Schenkt de dood nieuw leven
begint toekomst in het heden
Reacties op dit gedicht
| Nipke: | Woensdag, februari 21, 2007 00:24 |
| Dank voor je mooie reactie kleinmeisje . Tja het blijft stoeien, maar uiteindelijk kom ik er wel hoor. Alleen de optimisten overleven immers. Liefs Nip |
|
| kleinmeisje: | Woensdag, februari 21, 2007 00:21 |
| heel mooi verwoord,een gelukkige toekomst hoop ik.liefs | |
Over dit gedicht
| Auteur: Nip | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 21 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||