Afgewend en weggerend
En hoe ik woest de kleren trok - uit
het licht dat schaars naar binnen gleed
ik mij gespiegeld zag in glazen ruit
het glas waaraan ‘k mij even later sneed
Of hoe de dag wel van mij houden moest
de slaap ontfermend zich toch boog
over mijn botten piepend als verroest
mijn ogen toe en van geweende tranen droog
De donkere kraai die op mijn schouder zat
- in vroegere tijden toch het teken van de dood -
wijl ik het leven toch zo lief nog had
voelde een angst in mij als ’t zwaarste lood
En in de stonden dat ik om steun geweend
juist toen heb jij je zwijgend afgewend
de nieuwe oude eenzaamheid die voelde vreemd
en ik ben heel hard voor mezelve weggerend.
**********
sunset 24-02-2007
**********
| Jan van Dord: | Zaterdag, februari 24, 2007 18:50 |
| Weer een heel bijzonder gedicht !!! jan |
|
| soulstorm: | Zaterdag, februari 24, 2007 17:28 |
droefmooi geschreven liefs soulstorm |
|
| Ludy: | Zaterdag, februari 24, 2007 14:50 |
| Maar gelukkig bleek het verhaal van de kraai een fabel. Gefeliciteerd nog met de goede uitslag van het onderzoek. Zaagsplinters... Mooi dichtwoord wel. Liefs, Ludy | |
| Fairouz: | Zaterdag, februari 24, 2007 13:47 |
| Kreeg er kippevel van zo mooi........fairouz | |
| Mandje: | Zaterdag, februari 24, 2007 10:45 |
| heel intens droevig, maar erg mooi geschreven. zeker de laatste strofe pakt me. liefs, Marianne |
|
| sb lavandula: | Zaterdag, februari 24, 2007 10:33 |
| het valt allemaal niet mee, liefs hans | |
| dichterbij: | Zaterdag, februari 24, 2007 10:30 |
| moeilijk maar wel eerlijk verwoord. angst kan inderdaad verschrikkelijk veel met je doen lieve groet |
|
| micina: | Zaterdag, februari 24, 2007 10:26 |
| Pijlijk dit! Angst is iets moeilijks om mee om te gaan en zoals je zelf altijd zegt ... de slechtste raadgever. Knuf micina |
|
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||