Het was niet genoeg…
Het was niet genoeg…
We hadden alles samen.
Toch was dat niet genoeg.
Dit veranderde in de kroeg.
Je liet me alleen achter.
Huilend was ik in huis.
En nu is het niet meer mij thuis.
We hadden alles samen.
Toch was dat niet genoeg.
Dit veranderde in de kroeg.
Je liet me alleen achter.
Huilend was ik in huis.
En nu is het niet meer mij thuis.
Reacties op dit gedicht
| moonwoman: | Zondag, februari 25, 2007 00:01 |
| sterkte.... dikke kus, liefs Loekie. |
|
| *Ria Klein Herenbrink* Raira: | Zaterdag, februari 24, 2007 18:20 |
| klinkt wel heel erg triest sterkte liefs Ria |
|
| Hans Winter: | Zaterdag, februari 24, 2007 14:58 |
| een huis voor samen maakt je binnen een buitenstaander, pas langzaam kan het eigen worden, vrij van vroeger toch vol gevoel... hans |
|
| EveryTearTellsAStory: | Zaterdag, februari 24, 2007 13:04 |
| ow... een gedichtje om stil van te worden.. veel emoties in dit kort maar krachtig gedicht! x |
|
| M@rcel: | Zaterdag, februari 24, 2007 12:17 |
| droef-voelbaar geschreven.. Knuffie M@rcel |
|
Over dit gedicht
| Auteur: moongirl1982 | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 24 februari 2007 | ||
| Thema's: | ||