Jij..
Kon me maken of breken.
Je kon mijn gevoelens bepalen
maar nooit zou je ze begrijpen,
net zo als ik jou niet.
Ik wilde van je af,
maar was bang je te verliezen.
Ik hoopte dat je mijn tranen en pijn niet zou zien,
ook al was dat onmogelijk.
Ik wou gewoon dat dit niet nodig was.
Dit wat er nu gebeurt.
De minuten dat ik je aankeek met m'n betraande ogen,
die stiekem om hulp riepen.
Dat moment dat ik door een onbekend huis rende,
op zoek naar een plek waar ik even adem kon halen.
Die momenten dat jij me weer dingen beloofde,
die je natuurlijk niet bent nagekomen.
Ik vergeet het niet…