brandende illusie
ik luister naar de verhalen
blind staar ik op eerlijkheid
zonder te zien dat leugens
vaker passeren dan de waarheid
wanneer het donker me laat voelen
dat licht weg is vervaagd in het
verleden ver bij me vandaan
dan pas heb ik door dat ik niet kijken kan
ik ren weg niet wetend waarheen
maar vlucht voor angst terwijl mijn adem
me verstikt tot krachteloos en ik zak weg
op de grond – pijnlijk tot de conclusie
dat de realiteit brandt in desillusie
Reacties op dit gedicht
| sunset: | Donderdag, maart 01, 2007 18:19 |
| Die eerste strofe ... Wat een voelbaar verwoorde herkenbaarheid. Liefs, sunset |
|
| dichterbij: | Donderdag, maart 01, 2007 16:07 |
| heel herkenbaar mooi geschreven lieve groet |
|
| Nino de Pino: | Donderdag, maart 01, 2007 01:35 |
| Ppppprachtiggggg, ach ....... niet kijken kan , wordt dan een geschenk. Verlies niet alles! liefs. |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Quadesh | 
|
|
| Gecontroleerd door: maria | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||