gemaskerd door het leven
met mijn masker op door het leven
Ik kan niet zijn wie ik wil zijn
moet mijn gevoelens verbergen
toch kwam er iemand in mijn leven
waarbij ik kon zijn wie ik werkelijk ben
maar het mocht niet lang duren
want ook de andere persoon moest op zijn tellen passen
dus gaan wij beiden weer verder door het leven
met ons masker op, en diepe verlangens
om te zijn wie we werkelijk willen zijn, geheel ons zelf
wat jammer dat mensen, elkaar niet in hun eigenwaarde laten
dit kan de ander zo ongelukkig maken, daar heeft men geen weet van
dit gedicht draag ik op aan een goede vriend M010
Reacties op dit gedicht
| Catched Butterfly: | Vrijdag, maart 02, 2007 08:27 |
| mooi gedicht,wel triest... Ik hoop dat je bij mij geen masker hoeft te dragen,lieverd. kus, Annemiek |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Wooden Wendy | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 01 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||