in de herinnering verdwijnen
Op zoek naar vele woorden
waarin de klanken spreken,
proberen we het na te jagen
de verbondenheid die eens was
kwetsbare wonden worden gestreeld
wat eens was, is nu verloren
als een herinnering opgeborgen
enkel terug kunnen door te dromen
De heimwee word wreed gevoed
door gedachten vol verwijt
werkelijkheid en wanhoop
vloeien samen tot onwaarheden
thans oprecht, doch zonder bewijzen
geheel objectief is het nooit
door de tijd heen verweven,
tot een beeld van geborgenheid?
Terug willen zonder te kunnen gaan
het gevoel van gemis vermijden
Samen rennen, vluchten tot de ondergang
zonder enige stap te zetten
vastgehouden door de werkelijkheid
de waarheden onder ogen proberen te komen
vol angst het in de ogen kijken
Het trotseren alsof het nooit anders geweest is
Reacties op dit gedicht
| goomy: | Donderdag, maart 08, 2007 11:09 |
| mooi geschreven, maar hoeveel droefheid gaat hierin verscholen? vasthouden aan het verleden, maakt het moeilijk het heden te leven... warme knuff, |
|
| ruud vervaart: | Dinsdag, maart 06, 2007 22:38 |
| heel mooi verwoord :) | |
| errel: | Dinsdag, maart 06, 2007 19:42 |
| trotseren ellende weerstaan door onstuimige dalen trots zijn op jezelf liefs |
|
Over dit gedicht
| Auteur: cest-moi | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 06 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||