overmacht
soms kent mijn hoop slechts sporen
in zuigend modder getrokken
in zuigend modder getrokken
mij vergaat dan de moed het licht uit de
nacht te lokken als de duivel mij overmant
nacht te lokken als de duivel mij overmant
en ik niet kan dreggen in tranen van overvloed
daar mijn verstaan is gestrand en ik mij onkundig
weet de schaduwrijke overstroming te weerleggen
daar mijn verstaan is gestrand en ik mij onkundig
weet de schaduwrijke overstroming te weerleggen
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Woensdag, maart 07, 2007 19:03 |
| erg mooi gedicht, droefmakend stil gelezen liefs, kerima ellouise |
|
| jasmienschrijft: | Woensdag, maart 07, 2007 15:37 |
| Mooi geschreven, dan kun je alleen maar je overgeven, tot de zon vanzelf weer te voorschijn treedt. liefs, jasmien |
|
| mums: | Woensdag, maart 07, 2007 14:37 |
| dit gevoel dat ken ik, maar het zo beschrijven...geweldig. knuf liefs mums |
|
| Quadesh: | Woensdag, maart 07, 2007 09:02 |
| prachtig!!! liefs | |
| Hilly N: | Woensdag, maart 07, 2007 08:29 |
| De eigen kracht van binnen. Zal steeds weer overwinnen. Houvast geven. In ons leven. Lentegroet van Hilly |
|
| lommert: | Woensdag, maart 07, 2007 08:16 |
| je verdriet zo te ''vertalen'' prachtig...al is dat misschien niet het woord;) stevige groet willem |
|
| remie: | Woensdag, maart 07, 2007 07:51 |
| verdrietig weergegeven...liefs remie | |
Over dit gedicht
| Auteur: julius dreyfsandt z.s. | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 07 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||