Te veel,,
Ik mis jullie zo erg,
Wat ik ook doe, wat ik ook zeg.
Het heeft geen nut meer,
Jullie zijn te ver weg.
Ik zou zo graag bij jullie willen zijn,
Om jullie liefde te krijgen.
Om een normale leefsituatie te hebben,
Om nooit meer te hoeven zwijgen.
Ik weet niet wat er van mij terecht komt,
Maar zo wil ik het niet.
Ik zie h echt niet meer zitten,
Maar niemand die het ziet.
Mijn ogen zitten vol met tranen,
Terwijl mijn mond telkens lacht.
De druk die ik telkens moet verdragen,
Is gewoon niet zacht.
Ik kan het niet meer hebben,
Iedere dag voel ik weer de pijn.
De pijn die mij diep van binnen snijdt,
Ik wou dat ik anders kon zijn.
Het moet gewoon ophouden,
Ik heb het nu echt zat.
Al die ellende en rottigheid,
Ik heb het gewoon gehad.