Ben ik sterk genoeg?
Telkens weer, kom ik bij dat ene punt.
Steeds weer opnieuw,
geen rust gegund.
Een steile berg, bijna onneembaar,
vlak voor de top glijd ik weer terug.
En land ik weer beneden,
op mijn rug.
Hulpeloos als een beest,
val ik weer terug van weggeweest.
Er moet een moment komen, dat het zal lukken.
Dat ik over de top ga,
dat ik voor niemand zal bukken
en het zelf zal redden.
Dan, ja
dan is de grote ommekeer,
het knopje gaat om,
mijn verstand op nul.
Geen gezeik meer en geen gelul.
Geen gezanik aan m’n kop.
Dan begint mijn leven, opnieuw.
Herboren sta ik aan de top.
Niemand duwt mij terug,
ik keer iedereen de rug.
Telkens weer, wacht ik op die ene keer,
die grote ommekeer.
Reacties op dit gedicht
| Ton Rijkers: | Woensdag, maart 14, 2007 10:41 |
| Lieve Malou, Natuurlijk niet iedereen de rug toekeren. Want pas op..dan kom ik..haha Groetjes, Ton |
|
| happy_in_love: | Vrijdag, maart 09, 2007 23:55 |
| mooi neergezet ja je bent sterk genoeg als je echt wilt dan raak je erwel. ik geloof in je xxxx |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Ik ga weg.. | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 09 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||