Dat jongetje.
Dat jongetje kijkt me aan,
Ik zie de tranen in zijn ogen staan.
Één voor één rollen ze over zijn wang,
Hem zo zien huilen maakt me bang.
Ze spatten uiteen op de grond,
Echt niet meer gezond.
Ik zie hem breken voor mijn ogen,
Je zou het bijna niet geloven.
Vanbinnen huilt hij elke dag,
Maar vanbuiten toch nog steeds diezelfde lach.
Ik wil hem helpen maar weet niet hoe,
Het jongetje is zo moe.
Hij zal ook nooit klagen,
Nog nooit zal hij zagen.
Maar ik zie hem breken keer op keer,
En telkens dat beetje meer.
Ik zie de tranen in zijn ogen staan.
Één voor één rollen ze over zijn wang,
Hem zo zien huilen maakt me bang.
Ze spatten uiteen op de grond,
Echt niet meer gezond.
Ik zie hem breken voor mijn ogen,
Je zou het bijna niet geloven.
Vanbinnen huilt hij elke dag,
Maar vanbuiten toch nog steeds diezelfde lach.
Ik wil hem helpen maar weet niet hoe,
Het jongetje is zo moe.
Hij zal ook nooit klagen,
Nog nooit zal hij zagen.
Maar ik zie hem breken keer op keer,
En telkens dat beetje meer.
Reacties op dit gedicht
| like to love you as friend: | Donderdag, maart 15, 2007 20:05 |
| mooi wie??? xxxflokexxx |
|
| zonnebloem_lover: | Zondag, maart 11, 2007 23:11 |
| sterk en krachtig verwoord help hem. xxx maite |
|
Over dit gedicht
| Auteur: verwelkt_bloempje | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 11 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||