het geluk

het geluk

Het geluk weet niets van mij

verdwenen in vergetelheid

verloren in een stroom van tranen

doorbloed met de angst te sterven

vergeten in het sterke toekomstbeeld.

Het geluk is mij vergeten

vergat wie ik was om voor me te zorgen

vergat de angst en pijn

die m'n leven blijven teisteren

het geluk liet me helemaal alleen

nu zonder zon en regen

zonder bloem en lichtpuntje in de nacht.

Het geluk is gelul geworden

liet me langzaam los en viel in een

donker diepe put en de deksel

sloot langzaam toe zonder dat ik 'm

nog open kon krijgen.

Het geluk als in de herfst

wanneer de blaadjes vallen van vallen

niet meer opstaan en terug vliegen

voor een prachtige volle groene boom

het geluk als vergeten liefde

gekromde vingers die me

niet los laten kunnen maar verkrampen

in de herinnering van liefde.

Geschreven door

lurin

0

Reacties op dit gedicht

lurin vindt het leuk als je reageert op dit gedicht Nog geen account bij Gedichten-Freaks? Vul hieronder je gegevens in om te registreren en laat gelijk een reactie achter.
Je schrijversnaam
Wachtwoord
wachtwoord nogmaals
E-mailadres

Cora (ZIJ):	Maandag, maart 12, 2007 18:33
''t komt, ''t komt, geweldig goed geschreven, knap chevra, knap!

lexx:	Maandag, maart 12, 2007 18:31
Groots..''het geluk is gelul geworden'' ..Bang bang bang I love it ! Wederom mooi werk vrouw Kus :)

Over dit gedicht

Auteur: lurin
Gecontroleerd door: Innerchild
Gepubliceerd op: 12 maart 2007
Thema's: [Geluk] [Eenzaamheid] [Verdriet]