Wat is er aan de hand?
Zwijgend zit ik voor me uit te turen,
mijn gedachten maken overuren.
Huilend met een prop in mijn keel.
Het word me allemaal even iets
teveel.
Allerlei gedachtes die zich in mijn
hoofd maar blijven binnendringen,
wist ik maar hoe ik ze kon
bedwingen. Waarom doet het leven
toch zo een zeer? Waarom ben ik al
jaren mezelf niet meer?
Wat is er toch in hemelsnaam met
mij aan de hand? Het lijkt wel of ik
van de top in de afgrond ben
beland. Dit gevoel is de afgelopen
jaren beetje bij beetje bij mij naar
binnengeslopen. En ik bleef steeds
maar op verbetering hopen.
Ik heb er zelfs bepaalde dingen voor
opgegeven, maar zelfs dat gaf geen
verbetering in mijn leven. Dat ik
positiever moet denken, dat weet ik
best, maar voor mijn gevoel heb ik
het allemaal zelf verpest.
Soms weet ik niet eens meer een
reden voor mij bestaan, en moet ik
vechten voor de kracht om er mee
om te kunnen gaan. Ik wil zo graag
weer de wijde wereld in. Maar met
zo een gevoel heeft dat gewoon geen
enkele zin.
Voorlopig zal het ook nog wel even
zo blijven. Dus kan ik beter maar
door gaan met schrijven.
Reacties op dit gedicht
| Papendrechter: | Dinsdag, maart 13, 2007 22:55 |
| het is net alsof het over mij gaat.. prachtig |
|
| happy_in_love: | Dinsdag, maart 13, 2007 10:19 |
| Hope dies last;) en schrijf alles van je. Helpt echt. Veel sterkte Dikke kus maite |
|
| sunset: | Dinsdag, maart 13, 2007 09:49 |
| Schrijven helpt inderdaad. En ik kan het weten. Doe het al meer dan veertig jaar. Tonend delend dit. Liefs en warme knuf, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sweetkyla | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 13 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||