Ik wandel alleen
Ik wandel alleen...
alleen ver weg van hier
wil tot rust komen, stilte kennen
een plaats waar geen mens ooit geweest is
een paradijs op deze aardse bol
die nog ontdekt moet worden
iets zo mooi en wonderbaarlijk
dat je denkt dat je ogen je bedriegen
en je gedachten beginnen te zweven
met helderblauwe lucht en prachtige zonnestralen
hier wil ik blijven
tot het einde van mijn dagen
mijn hele lichaam zal ik hier verslijten
tot men botten er niet meer zijn...
wanneer mijn hart er word uitgerukt
en ik helemaal in rook ben opgegaan
kan ik eindelijk zeggen
ik heb geleefd...
Reacties op dit gedicht
| kerima ellouise: | Woensdag, maart 14, 2007 16:00 |
| ik wandel mee met jou...als het mag mooi en breekbaar geschreven ! liefs kerima ellouise |
|
| sunset: | Woensdag, maart 14, 2007 11:45 |
| Misschien dat je er nu zo overdenkt, maar nienamd verlangt echt naar de eenzaamheid. Want mensen zijn gemaakt om zich elkaar liefdevol te delen. Toch? Liefs, sunset |
|
Over dit gedicht
| Auteur: EveryTearTellsAStory | 
|
|
| Gecontroleerd door: Marina | ||
| Gepubliceerd op: 14 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||