Rustige dag op het strand

De wolken trokken samen tot een dikke grijze brij
Ik zat in de trein en keek naar buiten
Mensen renden weg om zich te schuilen
Ik niet
Ik was op het zwarte pad en trok mijn schoenen uit
Ik hield ze in mijn hand
De druppels maakten tekeningen en schilderijen op het zand
Ik legde mijn schoenen neer
En trok de rest ook uit
Er was niemand ik was alleen
Ik legde mijn bundeltje kleding op een grote steen
Niet netjes opgevouwen
Maar gewoon gesmeten
Het was nog warm
Terwijl de druppels mijn lichaam koelde
Liep ik naar de zee
De zee riep mij om in hem te komen
Het werd donkerder toen ik mijn voet in de schuimende golven zette
De zee kalmeerde
En ik liep tot mijn middel het troostende water in
De zee smeet me niet op het strand zoals hij met de boten deed
Hij tilde me op en droeg me verder het water in
Onder me zwommen miljoenen levens
Allemaal door de war
De zee was wild
En had ze door elkaar geschud
Ik lag op de golven
En liet mij drijven
Ik had de zee getemd
De wolken dreven uit elkaar
Geschrokken door mijn macht
De zee zette me rustig neer op het beschilderde strand
Ik liep naar de grote steen en trok mijn kleding aan
Ik stapte de trein in terug naar huis
En in mijn zak had ik wat zand
Zodat ik terug kon denken aan de zee
Met zijn inwoners op die ene rustige dag op het strand