wie was jij, wie was ik
weer schijnt de zon
en vogels leren zingen
waar lente lacht uit alle hoeken
niet jij
want jij bent weg
mijn hart staat niet meer in jouw boeken
’k heb jou geliefd
intens begeerd
dromen drongen diep in jou
maar altijd niets geleerd
verlangde ik steeds naar jouw stem
wou ik jouw warme adem voelen
wie was jij
wie was ik
waren wij beiden niets
toen liefde ons gevonden
doodde de schrik
wat leek voorgoed verbonden
nu is jouw beeld verbrand door smart
jouw adem reeds verwaaid in wind
als glas gesprongen ook mijn hart
en ‘k ween niet meer om ons, om mij
laat warm de zon weer schijnen
want wat er was dat lijkt voorbij.
**********
sunset 17-03-2007
**********
| jasmienschrijft: | Zaterdag, maart 17, 2007 17:36 |
| heel mooi geschreven met goede hoop. Liefs, jasmien;) |
|
| Peter van Tiel: | Zaterdag, maart 17, 2007 16:29 |
| Droevig mooi dit! Groetjes, Peter. |
|
| Butterfly_*: | Zaterdag, maart 17, 2007 16:08 |
| prachtig.. droef, maar toch aanvaarden wat er is gebeurd.. heel mooi verwoord. Liefs Lena |
|
| erje: | Zaterdag, maart 17, 2007 15:42 |
| eerst heet van de liefde en als dat voorbij is dan maar heet van de zon geroeten erje |
|
| Windwhisper: | Zaterdag, maart 17, 2007 13:28 |
| Mooi maar ook ontzettend droef van inhoud en vragend...al klinkt aanvaarding liefs cobie |
|
| Radho: | Zaterdag, maart 17, 2007 13:09 |
| Erg mooi in deze dichtende taal omgezet; het verwerkingsproces, de aanvaarding, het rouwen om wat was. Aangrijpend. | |
| ScreamingSue: | Zaterdag, maart 17, 2007 12:14 |
| hmmwauw heerlijk mooi liefs |
|
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||