Verdriet en pijn...
Niemand kent mijn verdiret
Want ik ken het zelf niet,
Het doet zo een enorme pijn
Dit gevoel hoort niet bij mij te zijn,
Waarom zijn ze nou niet bij mij
Dan was iedereen weer gelukkig en blij.
Iedere keer als gina bij me is
Dan weet ik wat ik enorm mis,
Ze waren altijd zo lief voor mij
Door hen voelde ik me altijd blij,
Hoe kunnen ze zo snel verandert zijn?
Ik houd niet langer mijn verdriet verborgen
Want ik maak me over hen zo’n zorgen,
Ik mis ze toch nog altijd
Al ben ik ze voorlopig kwijt.
Want ik ken het zelf niet,
Het doet zo een enorme pijn
Dit gevoel hoort niet bij mij te zijn,
Waarom zijn ze nou niet bij mij
Dan was iedereen weer gelukkig en blij.
Iedere keer als gina bij me is
Dan weet ik wat ik enorm mis,
Ze waren altijd zo lief voor mij
Door hen voelde ik me altijd blij,
Hoe kunnen ze zo snel verandert zijn?
Ik houd niet langer mijn verdriet verborgen
Want ik maak me over hen zo’n zorgen,
Ik mis ze toch nog altijd
Al ben ik ze voorlopig kwijt.
Reacties op dit gedicht
| brollor: | Zaterdag, maart 17, 2007 22:18 |
| Wat heb je dit heel erg knap over jezelf durven te verwoorden Het maakt je wel heel erg kwetsbaar Dor het zo op te kunnen schrijven Groet jan | |
| Eenzaamheid | HW.H |: | Zaterdag, maart 17, 2007 18:42 |
| owhh heftig.. en herkenbaar! mooi gechreven! | |
| angel_meisje: | Zaterdag, maart 17, 2007 18:17 |
| voelbaar jou verdriet | |
Over dit gedicht
| Auteur: Miami Vice..-//- | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 17 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||