jij...
jij...
jij bent
mijn jij
jij hebt deuren geopend
of toch ramen
een tijdloos gevoel
wat is jij sprankelend
rustig
wat een rust
levend op een uniek ritme
wauw
wat een reis
ik ben ingestapt
ben reizende
dit mooie gevoel
slaat diep naar binnen
geeft mij daar een warm stralend licht
jij
ongelooflijk
dat jij mijn jij bent
dat is zo lang geleden
toch ken ik jou al heel lang
vanuit vervlogen tijden
zo vertrouwd
zo eigen
jij...
Reacties op dit gedicht
| Free@Bird: | Maandag, maart 19, 2007 00:23 |
| Mooi Gedicht heb um graag gelezen! LIefs Kerima:) |
|
| Mademoiselle Vlinder: | Zondag, maart 18, 2007 18:13 |
| Wauw, echt mooi!:D | |
| MayadeBij*: | Zondag, maart 18, 2007 18:05 |
| zzzzzSHABAM! lekker om te lezen dit.. | |
Over dit gedicht
| Auteur: modo | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 18 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||