Hoe kan je, je zelf kennen,
terwijl je geen idéé hebt wie je werkelijk bent?
Hoe kan je voor het leven blijven weg rennen,
terwijl je tegen iedereen vertelt dat je hier naar toe was gerent?
Hoe kan je nu zin hebben om te leven,
maar het wachten op de dood duurt je veel te lang?
Hoe kan je zoveel van iemand houden en om iemand geven,
maar toch is er enkel en alleen een gevoel voor je dagelijkse drang?
En hoe kan je, je eigen waarheid hebben gelogen.
en als dwang erdan naar gaan leven?
Is het om alle tranen van toen te kunnen drogen?
Of simpel weg dat je niet meer om jezelf doet geven?