Zinnen zeggen me niets gevoelens des te meer
Woorden schrijf ik op, maar niet meer op papier
De dans van de gewoontes ontspringen me nu hier
Zin in de mooie ogen van de ziel van het geluk
Zin om naar jou te kijken, voor mij kan je niet stuk
Breng de vruchten naar de monden van zuiver puur plezier
Laat me smaken naar de tongen van kussend mooi vertier
De wapperende haren, bezweet van pure lust in t frans kwartier
Geven mij een gevoel van de teloorgang van nu en tijdelijk hier
Harstochtelijk begeren van de ziel in de dierlijke mens
Geef me nu de rust die ik nu echt wel eens een keer wens
De drank die me viert hoe het telkens kan zijn
Is enkel maar een tijdelijke vorm van zuiver puur schijn.
Geef de armen de rijkdom, nu maar weer terug
omhels met warmte en draag nimmer vlug.