Ik zie je zitten in de kussens op de bank
de rust is eindelijk binnengekropen
je slaapt na dagen en nachten woelen en draaien
kom ik op kousenvoeten aangeslopen
ik sluit het raam, laat winden buiten waaien
binnen heerst een sfeer van serene angstige ruste
de geur van dood sluipt langs ons heen
ik die teder je bezwete voorhoofd kuste
geen woorden hoe het eens zal moeten
de pijn wil je alleen maar zelf dragen
tot de laatste zucht hou ik je vast
er komt geen antwoord op mijn vragen
het verlaten dat met de jaren zal slijten
komt traag op gang, maar ik wil door leven
ik laat je los, alleen met donkere trieste dagen
kom jij altijd door mijn gedachten zweven
nog zie ik beelden voor me na drie jaar
hoe jij je dagen en nachten op de bank sleet
het niet meer kunnen liggen, die erge pijn
beelden die ik mijn leven lang niet meer vergeet
inmiddels bouw ik aan een nieuw bestaan
weet dat ik totaal overnieuw moet beginnen
nog steeds loop ik op kousenvoeten
en kom jij af en toe mijn leven binnen
| Hans Winter: | Dinsdag, maart 20, 2007 20:40 |
| * soms wil ik het alleen maar stil om mij heen hebben, zo stil als ik was om jou. * hans |
|
| kapeloeteke: | Dinsdag, maart 20, 2007 20:11 |
| droef, rakend, stilmakend geschreven! Ik wens je veel sterkte... Knuff xxx |
|
| micina: | Dinsdag, maart 20, 2007 19:27 |
| Heel mooi en intens geschreven! Sterkte Remie en een warme knuff. |
|
| sunset: | Dinsdag, maart 20, 2007 17:24 |
| Hen die ons voorgegaan zijn en die wij liefden .. Hoe zouden wij hen ooit kunnen of willen vergeten. Integer tonend delend mooi overgebracht door jou. Liefs en mijn warme genegenheid, sunset |
|
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, maart 20, 2007 15:15 |
| :-) dit raakt lieve Remie, | |
| c@rlot: | Dinsdag, maart 20, 2007 15:14 |
| de totale onmacht met dit soort situaties.. maakt het zwaar. Maar steeds die kleine momentjes van het even samen zijn al is het in gedachten zijn zeer waardevol. lfs han |
|
| Artifex: | Dinsdag, maart 20, 2007 13:44 |
| Warme knuffel voor jou deze dagen... Liefs, Artifex. |
|
| kerima ellouise: | Dinsdag, maart 20, 2007 13:13 |
| stilmakend, ontroerend diep geszchreven...heel mooi geschreven... liefs kerima ellouise |
|
| sb lavandula: | Dinsdag, maart 20, 2007 11:05 |
| met ontroering gelezen, liefs hans | |
| hiljaa: | Dinsdag, maart 20, 2007 10:22 |
| intens voelendmooi verwoord! knufleifs--hiljaa-- |
|
| Windwhisper: | Dinsdag, maart 20, 2007 09:58 |
| Rakend dit, en zo verdrietig, voelend,maatr toch ook weer met iets positiefs en de liefde voelbaar in je hart. Dikke kus Cobie sterkte meisje |
|
| Auteur: remie | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||