het is bijna zover
het is bijna zover
mij nog één goede nacht
de beste misschien
na moedermelk alleen maar gif
geslikt en geweend
te veel van het goede ging
nu kom ik eindelijk, spring
want…
het is bijna zo ver
ik koop mij een zwart pak
en bed mij op een steen
ik ga en jullie blijven
te veel was ik alleen
mij rest nu nog één weg
misschien de langste
van kelder tot aan ’t dak
gekropen; zo ver
zo goed, ’t verging
ik koop mij een zwart pak
en bed mij op een steen
ik ga en jullie blijven
te veel was ik alleen
mij rest nu nog één weg
misschien de langste
van kelder tot aan ’t dak
gekropen; zo ver
zo goed, ’t verging
want ...
het is bijna zo ver
ik koop mij een zwart pak
en bed mij op een steen
ik ga en jullie blijven
te veel was ik alleen.
**********
sunset 20-03-2007
**********
het is bijna zo ver
ik koop mij een zwart pak
en bed mij op een steen
ik ga en jullie blijven
te veel was ik alleen.
**********
sunset 20-03-2007
**********
Reacties op dit gedicht
| doetsi: | Woensdag, maart 21, 2007 21:40 |
| Na moedermelk, alleen maar gif... te veel was ik alleen: dit raakt behoorlijk, knuf |
|
| lommert: | Woensdag, maart 21, 2007 08:20 |
| ik heb toch voorkeur voor wit...vraag het me niet;)bijzonder indenkend gedicht...maar vandaag is weer de eerste dag voor de rest van je leven;) en ze straalt stevige groet van mij willem |
|
| micina: | Dinsdag, maart 20, 2007 23:27 |
| Wij gaan blijven en hopelijk blijf jij ook nog heel lang bij ons. Liefs micina |
|
| erje: | Dinsdag, maart 20, 2007 22:30 |
| hoop toch dat we deze poezie met een korrel zout mogen nemen, we willen je nog niet kwijt hoor geroeten erje |
|
| dolphingirl: | Dinsdag, maart 20, 2007 22:10 |
| je gaat toch nog geen afscheid nemen liefs dolphingirl |
|
| Ludy: | Dinsdag, maart 20, 2007 18:39 |
| Whow, hier heb je je verdriet weer eens omgezet in waarachtige zieleklanken! Mystiek? Nou nee. Poëzie en jij? Ja, zonder enige twijfel. Liefs, Ludy |
|
| Sarah Blind: | Dinsdag, maart 20, 2007 17:24 |
Mooi Groetjes, Sarah |
|
| Peter van Tiel: | Dinsdag, maart 20, 2007 15:51 |
| Je meent het toch niet? Zie mystiek er boven, geen fictie. Zal toch maar tussen de regels doorlezen en er van uit gaan, dat je hier morgen gewoon weer bent. Warme groet van, Peter. |
|
| semara : | Dinsdag, maart 20, 2007 15:21 |
| Ik krijg hier een intens verdrietig gevoel bij... Stuur je heel veel kracht toe voor het geval dat. Met tranen in mijn ogen gelezen, zeer rakend dit! Hele dikke knuffel, Semara |
|
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, maart 20, 2007 14:58 |
| vast langer dan 1 goede nacht, | |
| Cora (ZIJ): | Dinsdag, maart 20, 2007 14:58 |
| Ach wat is bijna, | |
| Obi Wann: | Dinsdag, maart 20, 2007 14:35 |
| Kop op hé, na regen komt zonneschijn, geloof dat alles wel weer goed komt.Knuff | |
| kerima ellouise: | Dinsdag, maart 20, 2007 13:19 |
| stilmakend maar erg knap geschreven ! liefs kerima ellouise |
|
| Rebelle: | Dinsdag, maart 20, 2007 12:23 |
| Heel knap, intens droef verwoord.. Liefs, Rebelle |
|
| Radho: | Dinsdag, maart 20, 2007 11:43 |
| Diep, scherp van pijn en eerlijk mooi verwoord. Blijf! We hebben al je latere woorden nodig! | |
| lonely 1: | Dinsdag, maart 20, 2007 11:24 |
| eenzaam verdriet zo mooi verwoord; liefs en troostende knuffel, lonely 1 |
|
| sb lavandula: | Dinsdag, maart 20, 2007 11:01 |
| wij gaan ook hoor wanneer weet niemand, liefs hans |
|
| EveryTearTellsAStory: | Dinsdag, maart 20, 2007 10:46 |
| knap sunset:) | |
| hiljaa: | Dinsdag, maart 20, 2007 10:17 |
| snik...... intensdroef gedicht knufleifs--hiljaa-- |
|
| moongirl1982: | Dinsdag, maart 20, 2007 10:14 |
| veel gevoelens in verwerkt... groet moongirl1982 |
|
| ruud vervaart: | Dinsdag, maart 20, 2007 10:05 |
| met veel gevoel verwoord sunset, lees je heel graag ;) | |
| Windwhisper: | Dinsdag, maart 20, 2007 10:02 |
| Wat kan ik anders doen dan je als troost een knffel geven, een ontroerend droef mooi gedicht. Liefs Cobie Goede morgen Ingo kuzzzzzzzz |
|
| turtle: | Dinsdag, maart 20, 2007 09:12 |
| droevig deze...maar wel mooi verwoord liefs |
|
| Jannie Hoogendam: | Dinsdag, maart 20, 2007 09:08 |
| het antwoord blijft open...maar ik lees tussen de regels een eenzaamheid die pijnigt...Laat me je een warme genegenheidsknuffel geven en weet dat je nimmer alleen bent... Jannie |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: maneschijn | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||