Toch raakt het me diep
Woorden doen vaak niet pijn
Alleen raken ze mij dan weer wel
Waarom moet dat zo zijn?
De waarheid verdorie gewoon verdraaid
Niks geen paniek gezaait
Niks laten merken
Gewoon genegeerd
Gewoon genegeerd
Maar van binnen doet het zoveel pijn
Waarom moet dat nou weer zo
Waarom moet dat nou weer zo
Ik vind het ziekelijk
Dan ben je zo 'oud' en nog doe je dat
Het is niet leuk, alleen jij lacht erom
Samen met die ander dan
Ik probeer het te negeren
Maar toch raakt het me diep.
Reacties op dit gedicht
| Elinee: | Woensdag, maart 21, 2007 15:07 |
| De tranen stromen over m''n wangen, maar ik krijg de woorden niet over m''n lippen. Ik weet precies hoe je je voelt op zo''n moment.. Je wilt dat aller grootste bek terug geven. Maar je klapt dit & het ergste is dat het vrienden zijn die het roepen, en die niet eens door hebben dat ze mij pijn doen. Mooi gedicht. Liefs, Eline |
|
| -*-Maxxje!: | Dinsdag, maart 20, 2007 21:27 |
| Mooi Geschreven! Sterkte Meid.. Liefs Mxime |
|
| *helmine*: | Dinsdag, maart 20, 2007 20:46 |
| zo herkenbaar... liefs(L) |
|
Over dit gedicht
| Auteur: *Emms* | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sheena | ||
| Gepubliceerd op: 20 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||