Ik zou willen dat ik je hand kon pakken
op mijn hart kon neerleggen
en je kon laten voelen wat er in mij leeft
ik zou willen dat ik je ogen kon gebruiken
jou mijn leven laten zien
en je laten begrijpen wat mij die angst geeft

Er gaan zoveel gedachten door mijn hoofd
dat het begin het einde is kwijtgeraakt
en ook niet meer terug vind
ik heb mijzelf zoveel dingen beloofd
dat ik dagelijks hoofdpijn heb
en terug verlang naar de dagen als kind

Heb veel dingen meegemaakt in mijn leven
goede en slechte herinneringen hebben mij gevormd
zodat ik ben geworden wie ik ben
gedachten zijn gebleven gedachten zijn gesleten
heb mensen zo veel willen geven
dat ik mezelf ben vergeten
kwijtgeraakt op een zeker moment
mezelf niet meer kan begrijpen en mezelf niet meer ken

Het gevoel dat ik samen met jou moet zijn
wordt sterker met de minuut dat ik je zie
maar de gedachte aan de misschien komende pijn
maakt dat het gevoel snel verdwijnt
mijn angst voor samen zijn met jou weer verschijnt
terwijl in mijn achterhoofd die gedachte blijft leven
kloppend in mijn hart
dat ik jou echt wel mijn liefde wil geven