Haar schot.
Een knal doet de hemel uit elkaar spatten...
Hard, heilloos, huiverachtig.
Een scherpe schicht door duistere locht.
Een ijzige pijn in mijn mistroostig hart.
Mijn bleke bloed spuit huilend.
Het lijden weigert te eindigen.
Het schot
was haar afscheid...
Hard, heilloos, huiverachtig.
Een scherpe schicht door duistere locht.
Een ijzige pijn in mijn mistroostig hart.
Mijn bleke bloed spuit huilend.
Het lijden weigert te eindigen.
Het schot
was haar afscheid...
Reacties op dit gedicht
| Xanthippe: | Maandag, maart 18, 2002 21:39 |
| triest... voel met je mee! xxXanthippe |
|
| Evi: | Maandag, februari 04, 2002 21:15 |
| mooi geschreven, ik krijg er kippenvel af, bedankt voor de hele vele lieve reacties op mijn gedichten, je kan echt prachtig schrijven, wie jou bij zich heeft mag zich gelukkig prijzen, k*s en heel veel liefs Evi | |
| Sheena: | Zondag, februari 03, 2002 20:23 |
| *zucht* triest en mooi tegelijk ...... Sheena |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Hugo Serwy | 
|
|
| Gecontroleerd door: | ||
| Gepubliceerd op: 03 februari 2002 | ||
| Thema's: | ||