voorbij
denk niet meer aan je mooie lach
want ben de sleutel kwijtgeraakt
van die enorme kast van ons samen
warmte die ik altijd voelde als je me beet pakte
is nu alleen nog maar een koud onbekend gevoel
waar dwaal ik toch heen in dit vreemde leven
heb steeds zitten kijken naar de sneeuw
ook al heb ik door de tranen geen vlok gezien
voorbij is het tussen ons
voorbij is alles tussen jou en mij
in de morgen hoor ik heus wel vogels fluiten
maar ze klinken als een tenor na een zware nacht
zelfs de normaal gesproken mooi opkomende zon
doet me meer pijn in mijn ogen dan ooit te voren
ook al ben ik de sleutel van die kast kwijtgeraakt
mijn te lang durende verdriet gaat nooit meer voorbij
Reacties op dit gedicht
| fortuna: | Vrijdag, maart 23, 2007 08:14 |
| de vogels zullen nooit ophouden met fluiten, ook al klinken ze droevig. Sterkte. Liefs |
|
| lonely 1: | Vrijdag, maart 23, 2007 00:35 |
| zo mooi dit, ook heel herkenbaar voor mij, ik hoop dat juw verdriet toch ooit een beetje minder zal worden, liefs en troostende knuffel, hilde |
|
Over dit gedicht
| Auteur: Dreamlover | 
|
|
| Gecontroleerd door: christina | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||