machteloos
machteloos
en op eenmaal merk je treurig
hoeveel kommer tot je kwam
hoeveel vriendschap stil geweken
al jouw lachen met zich nam
vraag ‘t verwonderd aan de dagen
maar hun echo die blijft stom
dan verstillen al jouw vragen
- zonder antwoord blijf je dom
en dan leer je jou te voegen
door jouw smarten tam gemaakt
wil je niet jezelf beliegen
jouw verlangen reeds gestaakt
zinloos, arm lijkt dan het leven
veel te lang reeds uitgestrekt
zelf heb jij niets meer te geven
onmacht heeft ook jou genekt.
**********
sunset 23-03-2007
**********
Reacties op dit gedicht
| fran92: | Vrijdag, maart 23, 2007 13:27 |
| wat droef dit.. een warme knuffel van mij liefs fran92 |
|
| semara : | Vrijdag, maart 23, 2007 08:19 |
| Ik voel jouw machteloosheid... Mooi verwoord! knuffie |
|
| Artifex: | Vrijdag, maart 23, 2007 07:45 |
| Stemt mij tot nadenken... Liefs, Artifex. |
|
| Windwhisper: | Vrijdag, maart 23, 2007 07:24 |
| Verdrietig...aanvaarding maar weer mooi neergezet, Liefs Cobie Goede morgen Ingo |
|
Over dit gedicht
| Auteur: sunset | 
|
|
| Gecontroleerd door: Sunflower | ||
| Gepubliceerd op: 23 maart 2007 | ||
| Thema's: | ||